از نگاه دیگران

آزمودن

رو می کنم دست جهان بدشگون را

دیگر نمی خواهم ببینم چند و چون را

وقتی که باید رفت، آخر چیست حاصل

مغلوب یا پیروز باشم آزمون را؟  

دیگر نمی آید به کارم جامه ی عقل

باید بپوشم بعد از این رخت جنون را

کنج قفس در اشک چشمان کبوتر

هر روز می بینم سپهر واژگون را

مانند یک آتشفشان پیر، باید

بیرون بریزم شکوه های غرق خون را

وقتی تو باشی تکیه گاهم، مثل فرهاد

از ریشه خواهم کند کوه بیستون را

                                                 رضا حدادیان- کرمانشاه