از نگاه دیگران

چه می دانی

تو از پرنده ی  بی بال و  پر چه می دانی

از آن نیامده ی در سفر چه می دانی

از آن مسافر شهر سپیده های ابد

مقیم سایه ی دور از خطر! چه می دانی   

غروب ساحلی و آ فتاب می گیری

از ابر خانه به دوش خزر چه می دانی

لمیده ای و به جز خز نبوده زیر سرت

پریِ خفته! تو از دردسر چه می دانی

گشوده است در صبح، رو به پنجره ات

از اضطراب شب پشت در چه می دانی

درخت سبز حفاظت شده به جنگل شهر!

از آشنایی تن با تبر چه می دانی

مرا به سخره گرفتی که صخره ام، آخر...

گسل ندیده! بگو از کمر چه می دانی

تویی که هر نفس از جای گرم می آیی

از آه سرد منِ محتضر چه می دانی

نگو چه شعر طویلی! منم که می خوانی

از استعاره -بجز مختصر- چه می دانی

                                          دکترمریم حسین زاده -ساری