از نگاه دیگران

همه ی قافیه ها

مثل یک بچه ی شش ساله دلم می خواهد

هی بخندم غش غش

مثل هفده ساله، بمب شوم، بمب انرژی

بروم این در و  آن در

بروم مهمانی

بزنم دست به هرکار، برقصم وسط جمع

وسط جشن تولد، گل و پروانه و شمع  

مثل یک سی ساله

بشوم مرد سفر

راهی دشت شقایق

راهی کوه و کمر

مثل یک چهل ساله فکر کنم

باز هم چلچله ای می آید

مثل پنجاه به بالا

بدهم توصیه ی چتر، نصیحت، باران

مثل یک شصت و دو ساله

به همه چیز نگاهی  کنم از دقت و وسواس

مثل هفتاد به بالا

باز عاشق بشوم،  واله و حساس

و بلرزد دلم از دیدن یک نرگس مست

دستم از بوسه ی یک شاخه ی یاس

من دلم می خواهد

ضرب و تفریق کنم ، جمع ببندم 

وببینم حسن آقا، گل باغا

 درکجا می گنجد؟

 به کجا می رود آخر؟

و چرا در همه ی قافیه ها می گنجد؟

                                                حسن افراز مند