از نگاه دیگران

وقتی نیستی 

جای دستت می گذارم دست، وقتی نیستی 

دست من از عشق خالی هست، وقتی نیستی 

عشق تو آن می کند با من که شبها می کند 

 باد با پروانه های مست، وقتی نیستی 

قلب من یک خانه است، اما چگونه خانه ای؟

 خانه ای در کوچه ای بن بست، وقتی نیستی 

میخورم صبحانه باران می نشیند پشت میز 

حال این اطراف دم کرده است، وقتی نیستی 

برنمی گردد به خانه آرزوی زندگی

 مثل تیری که برفت از شست، وقتی نیستی

                                                      «حبیب بخشوده – ایلام»