از نگاه دیگران

شاعر شبی با بید می رقصم، شبی با باد می جنگم

که من چون غنچه های صبحدم بسیار دلتنگم

مرا چون آینه هرکس به کیش خویش پندارد

والا من چو می با مست و با هشیار یکرنگم

شبی در گوشه محراب قدری ربنا خواندم

همان یک بار تار موی یار افتاده در چنگم

اگر دنیا مرا چندی برقصاند ملالی نیست

که من گریانده ام یک عمر دنیا را به آهنگم

به خاطر بسپریدم دشمنان! چون " نام من عشق است"

فراموشم کنید ای دوستان! من مایه ننگم

مرا چشمان دلسنگی به خاک تیره بنشانید

همین یک جمله را با سرمه بنویسید بر سنگ

                                       علیرضا بدیع