نیلوفرانه
تا سکوتم را شکستی با ترانه زیستم
با درختان دست دادم با جوانه زیستم
تشنگی را ریختم بر روی اقیانوس ها
مثل ابری در فضای بی کرانه زیستم
زندگی در چشم من هر لحظه پیچ و تاب یافت
با خیال آبی ات نیلوفرانه زیستم
پیش ترها آسمان این گونه مهتابی نبود
تا بتابی در شبم با این بهانه زیستم
آه ، ای خورشید کی باهم به فردا می رسیم
من که در مهتابی عشقت شبانه زیستم
باوجودم هیچ کس اندیشه در شعرم نکرد
گرچه با شور غزل در این زمانه زیستم
مرتضی نوربخش