از نگاه دیگران

نگاه من

صبح نشسته روی تو در  عطش نگاه من

شب به فغان که می شوم ماه شود پناه من

می شکفی چو غنچه ها، از نفس نسیم گل

ماه ستاره چین شود مثل شب نگاه من

حادثه پشت حادثه، صاعقه های بی امان

کاش که دوش تو شود مأمن و تکیه گاه من

عشق تو این ترانه ام، نغمه ی عاشقانه ام

بوده فقط نسیم گل، شوق من و گناه من 

باغ شکوفه می زند، همنفس بهار گل

شعله به آسمان کشد آتش گرم آه من

ابر نکرد عطسه ای در شب بی ستاره ام

بر گل صبح می چکد شبنم شرم ماه من

روح پلنگ زخمی ام بوسه به ماه می دهد

درّه شب سحر شود از نفس پگاه من

چشم شبان که خواب شد، گرگ به رمه می زند

ماه پیاده می دود در شب مرگ راه من

گریه نکرد آسمان، شب برهوت دشت جان

سوخت به سینه ی چمن پیرهن گیاه من

صاعقه شعله می زند، بر تن ابر ململین

صبح اگر برون کند سر ز شب سیاه من

                                  اکبر بهداروند-قشم29/2/97