از نگاه دیگران

کشید و رفت

در دفترش دو بال کبوتر کشید و رفت

یک شاخه عاشقانه ی پرپر کشید و رفت

یک مشت برگه های مچاله کنار میز

فنجان سرد حوصله را سر کشید و رفت

سیگار می کشید، ولی اهل دود... نه

قدری نشست، یک نخ دیگر، کشید و رفت

با خون نوشته بود – خدا ، عشق، یار، من –

خطی به روی واژه ی آخر کشید و رفت

فریاد و آه و ناله و پچ پچ محله را ...

از پشت بام خانه کسی پر کشید و رفت

                                              منصور یال وردی