از نگاه دیگران

سنگ صبور

بغض خود را بشکن و بی هر بهانه گریه کن

شرم را گاهی رها کن! عاشقانه گریه کن

خوب میدانم دلت از دست خیلیها پر است

پس خروشان شو! شبیه رودخانه گریه کن 

 

هرچه را در سینه ات سنگین شده آزاد کن

من خودم سنگ صبورت! بی کرانه گریه کن

گریه گاهت هستم و در شکلهای مختلف

می کشم ناز تو را! پس نازدانه گریه کن

اشک بعد از هر خرابی مژده ی آبادی است

تا دلت لبریز باشد از جوانه گریه کن

رشته کوهی از هزاران شانه هستم پیش تو

این من مشتاق را شانه به شانه گریه کن

با نوازشهای من آرام خواهی شد! بیا

شعر می خوانم توهم در این میانه گریه کن

                                           محمد فرخ طلب فومنی