از نگاه دیگران

سیب سرخ

نه پا دارم که برگردم، نه جا دارم که بنشینم

نشانی دیگر از آن مهربانی ها نمی بینم

چه باغ چشمگیری! جای تو خالی، کجا هستی؟

به یادت سیب سرخی از سر یک شاخه می چینم  

دگر افتاده این دل از تک و تا، سخت رنجورم

به یادت – گر نیایی – تا ابد بی وقفه غمگینم

به این دل امر کن تا از تپش باز ایستد ای عشق!

به دستور تو می میرد دلم، من مرد تمکینم

زیاد از حد مرا آزرده خاطر کرده ای، اما

دعایت می کنم هر دم، کجا من اهل نفرینم؟

به یادم مانده روز اول دیدارمان ای عشق!

نگاهت کرد مشتاقم، زبانت کرد تحسینم

ولی چون دولت مستعجل از من رد شدی رفتی

به یغما رفت با فقر نوازش های تو دینم

تو بر می گردی آری، باز میگردد جوانی ها

به فردا من یقین دارم به دستان تو خوش بینم

چه بستانی، چه باغی، دست در دست تو می خندم

برایت سیب سرخی از سر این شاخه می چینم

حسین احرامی- گنبد کاووس