معرفی کتاب
یکی از مطالبی که مهم است انسان بداند این است که در مناسبت های مختلف، مطالب و کتاب هایی را در همان زمینه مطالعه کند ؛ مثلا فرض کنید ماه مبارک رمضان پیش می آید کتاب هایی در این زمینه مطالعه کند، ماه محرم پیش می آید کتاب هایی در این زمینه مطالعه کند. این دو خاصیت دارد؛
یک خاصیتش این هست که به هر حال انسان در طول سال به خاطر مناسبت های گوناگون کتاب های مختلفی را خود بخود می خواند و مطالعات متنوع دارد، و خاصیت دومش هم این است که به خاطر مناسبت آن ایام، انسان بهتر می تواند از آن ایام استفاده بکند و بهره برداری بکند.
حالا یکی از ایام مهمی که ما در طول سال داریم ایام محرم و صفر هست که متعلق است به اباعبدلله الحسین (ع) ، که به هر حال هرکسی با توجه به ظرفیت خودش می تواند از این ایام استفاده بکند. حالا یکی از استفاده های خوبی که می شود کرد این هست که ما ببینیم امام حسین (ع) چه فرموده است و برای چه قیام کرده است و آن حرف ها ، مطالب و نکاتی که حضرت فرموده، ما سعی کنیم آن ها را در خودمان اجرا بکنیم تا در راه حضرت باشیم و حسینی بشویم نه این که فقط به ظواهر مراسم ها اکتفا بکنیم.
حالا یکی از کتاب هایی که بسیار کتاب خوبی است و اخیرا ما دیدیم، کتاب "گزیده ای از سخنان امام حسین (ع)" هست که سه جلد هست ؛ جلدهایش هم خیلی قطور و زیاد نیست، این کتاب را آقای محمد حکیمی نوشتند، ایشان سخنان حضرت را، بعضی از سخنان حضرت را ذکر فرمودند و بعد یک توضیح مختصر وخیلی ساده ای دادند که بعضی هایش واقعا مفید هست یا بگوییم همه اش مفید هست که این کتاب را آستان قدس چاپ کرده . ما از دفتر دوم یعنی جلد دوم این کتاب چند مورد را انتخاب کردیم.
در صفحه ی 16 این کتاب یکی از احادیثی که نقل کردند؛ که امام حسین (ع) از پدرشان حضرت علی (ع) پرسیدند که رفتار پیامبر با همنشینانش چگونه بود؟! می دانید که امام حسین (ع) پیامبر را درک کردند منتها وقتی امام حسین (ع) کودک بودند پیامبر از دنیا رفتند، طبیعتا حضرت علی (ع) سال ها با پیامبر زندگی کردند بهترین کسی که می تواند اخلاق و خصوصیات پیامبر را بگوید حضرت علی (ع) است لذا امام حسین (ع) از پدرشان می پرسند که رفتار پیامبر با مردم چگونه بود؟ حضرت حالا مفصل ذکرمی کنند که چند موردش را اینجا ذکر کرده است.
کتاب بسیار مفیدی است، در این ایام دوستان می توانند این سه جلد را که کوتاه هم هست، زیاد سنگین نیست انشاءالله بخوانند برای اینکه ما هم جزء افرادی که ایام محرم را درک کردند قرار بگیریم.
اخلاق خدایی پیامبر(ص)
امام حسین(ع) – به روایت امام رضا(ع) از پدرانش(ع) از امام علی(ع): از پدرم (امام) علی (ع) پرسیدم که رفتار پیامبر با همنشینانش چگونه بود؟ گفت:
... کان دائِمَ الْبِشْرِ، سَهْلَ الْخُلُق، لیّنَ الجانِب، لیس بِفَظٍ وَلا غَلیظ، ولاصَخّابٍ ولا فحّاشٍ، ولا عیّابٍ ولا مَدّاحٍ...
پیامبر پیوسته گشاده رو و آسان گیر و نرم بود، از خشکی و درشتی و فریاد زنی و بدگویی و عیبجویی و ستایشگری به دور بود...
سرشت ها و اخلاق های خدایی پیامبر در کتاب های تاریخ و سیره و احادیث فراوان آمده است، و در حدیث طولانی امام حسین(ع) از پدر خود امام علی(ع)، بسیاری از ویژگی های اخلاقی پیامبر(ص) بازگو شده است.
در فرازهای یاد شده به برخی سرشت های خدایی پیامبر(ص) اشاره رفته و بازگو شده است که پیامبر بزرگوار با مردمان چنین خلق و خوهایی داشت، و با همگان انسانی و زیبا برخورد می کرد، و همه را با رفتارهای بی مانند خود شاد می ساخت، و به شگفت وا می داشت.
در اینجا سرشت هایی یاد شده که قابل ژرف نگری و فراگیری است:
1. گشاده رویی
2. آسان گیری و نرمی
3. دوری از خشونت و درشتی
4. پرهیز از فریاد زنی
5. پرهیز از زشتگویی
6. دوری از عیبجویی
7. پرهیز از ستایشگری
هر یک از این سرشت ها به راستی خدایی است، و در مرز والای سرشت های انسانی قرار دارد. پیروان پیامبر اکرم(ص) اگر اندکی از این سرشت ها را درخود پدید آوردند، و با این معیارها با مردم رفتار کنند، روابط انسانی در جامعه گسترش می یابد، و زندگی های گروهی از صمیمیت و دوستی و همگرایی سرشار می گردد.
گشاده رویی اخلاقی است که همگان را شاد می سازد، و برخوردها را آرامبخش می کند، و حس اعتماد را در میان مردم می گستراند، و برعکس چهره های در هم کشیده و تند، دل آزاری و بی اعتمادی پدید می آورد، و پیوندهای گروهی را سست می کند، و حس بدبینی را در جامعه می گستراند.
رفق و مدارا و آسان گیری و نرمش در برخورد با دیگران نیز در استواری پیوندهای اجتماعی تأثیری ژرف دارد، و روابط مردمی را گسست ناپذیر می سازد، و تعهدهای اجتماعی را افزایش می دهد؛ چنانکه سختگیری زمینه ی دوری و دل آزردگی را هموار می کند، و روابط گروهی را پوشالی و سست می سازد.
خشونت و درشتی در برخوردهای ناهنجار و آزار دهنده نیز اساس بی مهری و سردی در ارتباط های اجتماعی است، و آدمیان را از یکدیگر دور می کند، و حس اعتماد و تعهدشناسی را از میان می برد.
نرمش در گفتار نیز زمینه ی گوش فرادادن و پذیرش گفته هاست، چنانکه پرخاشگری و فریاد زدن مایه ی رمیدن مردم است، و واکنش های ناهنجاری را در پی خواهد داشت.
سخنان زیبا و تعبیرهای انسانی و ادیبانه احساس های انسانی را سرشار از شادی و خشنودی می سازد، و مهر و دوستی را در روابط ریشه دار می کند، چنانکه تعبیرهای غیر اخلاقی و زشت چندش آور است و مایه ی آزار دیگران می گردد، و روابط اجتماعی را متزلزل می سازد.
از سرشت هایی که زمینه ی دوری دیگران و آزار مردم است، عیبجویی است. جستجو در عیب ها و یا کجروی های دیگران به راستی کاری ناشایست و غیر اسلامی است، و جز رنجش و دل آزاری دیگران ره آوردی ندارد.
امت اسلامی باید چون پیامبر خود از هرگونه عیبجویی دوری کنند، تا مهر و محبت دیگران را از دست ندهند، و مایه ی آزار انسان ها نگردند.
از دیگر اخلاق های خدا گونه ی پیامبر بزرگوار دوری از ستایشگری است، و باید سرمشق و الگوی همه ی مردم باشد. زیان های ستایشگری و چاپلوسی بر کسی پوشیده نیست، ستایشگران عامل عقب افتادگی و غفلت از اصلاح خود، و پیشرفت آدمیانند؛ به ویژه ستایشگری از زمامداران که آنان را به خودبینی سوق می دهد، و روحیه ی انتقادپذیری را از آنان می گیرد.
امام علی(ع)- در عهدنامه ی مالک اشتر: « به پرهیزگاران و راستگویان بپیوندد، و از آنان بخواه که تو را فراوان نستایند، و به باطلی که انجام ندادی تو را تشویق نکنند؛ زیرا که ستایش زیاد مایه ی خودپسندی گردد، و آدمی را به سرکشی وادار سازد.»
عنوان: گزیده ای از سخنان امام حسین (ع)
مؤلف: محمد حکیمی
جلد : دوم
انتشارات: آستان قدس رضوی
قیمت: ۲۷۰۰تومان
تعداد صفحات: ۱۴۶صفحه
