از نگاه دیگران
سهم من
از بهار این فصل برگ و بارها
سهم من آیا چه بود؟این خارها!
زل زدن از خلوت یک پنجره
سوی چشم انداز شوره زارها
های هوی یاوه طوفان و باد
دیدن رد عبور مارها
ازدحام فوجی از زاغ و کلاغ
روی پرچین ها، سردیوارهام
جای آن آوازهای دلنشین
این غریو شوم غار و غارها
پس چه شد آن برکه صاف و زلال؟
کو صدای روشن جوبارها؟
روی شاخه شاخه دار و درخت
قمریان و سهره ها و سارها؟
سهم من آیا همین بود از بهار؟
وسعت خشکیده ای از خارها؟!
محمد رحیمی
از نگاه دیگران
شهید راه تو
گل از شنیدن نام تو بی قرار شود
ستاره نیز به یاد تو اشکبار شود
صفیر داغ تو آنگونه سرخ و سنگین است
که کوه اگر شنود، مثل آبشار شود
چراغ و آینه در شعله های خون تو بود
شهید راه تو خورشید افتخار شود
کلام نغز تو دریاترین و لاله ترین
چه سروها که به عشق تو سر به دار شود
به روح گل! که خزانهای دیر سال دلم
به فصل رویش نام تو، نوبهار شود
مصطفی خلیلی فر
از نگاه دیگران
لاله جنون...!
تاشقایق سحر از کوه تماشا برخاست
ابر لبریز ز اشک از تن دریا برخاست!
گفت با ابر که من تشنه باران توام:
این میان گریه ابر از سخن ما برخاست!
همه اهل وفا چشم به حافظ دارند
غنچه عشق ز شعرش چه شکوفا برخاست
بلبل شعر لبت خواند غزل از سعدی
دختری رقص کنان از گل آوا برخاست
دیده در مدح تو شعر و غزلی تازه سرود
لاله سرخ جنون از شب صحرا برخاست
تا که از راز نگاهت نشود آگه عشق
ساقی میکده در پرده به حاشا برخاست
ابر تقدیر نبارید و بهاران طی شد
آتش آهی شد و از چشم ثریا برخاست
مریم شعر کنار تو نشست، اما مجد
لحظه ای ماند و چو عطر گلی از جا برخاست