از نگاه دیگران

وطن

از وطن از این سرایی که نمی دانم کجاست

می روم، اما به جایی که نمی دانم کجاست

پشت سر هرقدر می بینم، نمی بینم شب است

می روم تا روشنایی که نمی دانم کجاست

قایقی بی ناخدا هرچند هستم، نیستم

ناامید از آن خدایی که نمی دانم کجاست 

یک بغل تنهایی ام، یک عمر غم، یک سینه حرف

در پی دردآشنایی که نمی دانم کجاست

کم خودم غم داشتم، غم روی غم آورده است

این دل سر به هوایی که نمی دانم کجاست

سهم من از زندگی چیزی بجز رفتن نبود

ابتدا تا انتهایی که نمی دانم کجاست

                                              سیده تکتم حسینی