از نگاه دیگران

تویی

بس که در جان فگار و چشم بیدارم تویی

هر که پیدا می شود از دور پندارم تویی

آن که جان می بازد و سر در نمی آری، منم

وان که خون می ریزد و سر بر نمی آرم، تویی  

گر تلف شد جان چه باک این بس که جانان منی

ور زکف شد دل چه غم این بس که دلدارم تویی

گر چه صد خواری رسد هر دم ز دست غم مرا

من چه غم دارم عزیزمن که غمخوارم تویی

روز را دریوزه ی نور از شب تار من است

تا به آن روی چو مَه شمع شب تارم تویی

با که گویم درد خود یا رب در این شب های غم

آگه از صبر کم و اندوه بسیارم تویی

گر چه نستانی به هیچم بر سر بازار وصل

خودفروشی بین که می گویم خریدارم تویی

گفته ای یار توام جامی مجو یار دگر

من بسی بی یار خواهم بود اگر یارم تویی

                                        عبدالرحمن جامی (793-871 ه.ق)