از نگاه دیگران

در خزان

گاهی که سنگ حادثه از آسمان رسد

اول بلا به مرغ بلند آشیان رسد

ای باغبان!  ز بستن در پس نمی رود

غارتگر خزان چو به این گلستان رسد

حرف شب وصال که عمرش دراز باد

کوته تر است از آن که ز دل بر زبان رسد

آخر همه کدورت گلچین و باغبان

گردد بدل به صلح چو فصل خزان رسد 

مرهم به داغ غربت ما کی نهد وطن؟

گوهر ندیده ایم که دیگر به کان رسد

رفتم فرو به خاک ز سرکوب دوستان

نوبت کجا به سرزنش دشمنان رسد؟

بی بال و پر، چو رنگ ز رخسار می پریم

روزی که وقت رفتن از این آشیان رسد

پیغام عیش، دیر به ما می رسد "کلیم"

می در بهار اگر بکشم، در خزان رسد

                                   کلیم کاشانی