دل نوشته

بر سر زباله دنیا!

دلم گرفت

حالم دگرگون شد

وه چه آلوده

چه کثیف

چه بی ظرفیت

چه حقیر

  بر سر زباله دنیا

نشسته و می خورد

وجودش پر از حسادت

ذهنش پر از کثافت

صورتش نفاق

سیرتش خراب

زبانش  سرشار از دروغ

بیانش آکنده از غیبت

حس و حالش فقط شهوت

نه دوست می شناسد نه محبّت

تعجّبی نیست

او که در پی اسافل اعضاست

چگونه بفهمد معنای عشق

بگو

تو برو

فکر شکم و زیرش باش

تو را چه

به این واژه مقدس

همسری آید برای تو هم

بچّه گان ریز و درشتت

افتند همچو اردک از پشتت

در لجنها و جویها

غوطه ور شو با بچّه ها

بخور از این کثافتها

چند روزی بیش

خوش نخواهی بود

آن هم در میان زباله ها

96/10/2