از نگاه دیگران

                     سرودن

بکار در دل من، بوته سرودن را

              ترانه خوان تو خواهم هر آنچه سوسن را

دو نهر، رود شده، رود می شود دریا

                      اگر کنار گذاریم، این تو و من را

هوای باغ زده بر سرش قناری من

         چه می کند به قفس، لطف آب و ارزن را؟  

هنوز چشم امیدم به راه تو باز است

                    به گل مباد بپوشی چراغ روشن را

فراق را نتوانند کرد جفت فراغ

                    ب دل به موم اگر چه کنند آهن را

پرنده ای که ز چنگ قفس پرید سرود:

                         بیا و تجربه کن لذت پریدن را

دلم گلابی فصل قشنگ شیدایی ست

                رسیده است، رسیده، بگیر دامن را!

چو از تو- عشق من!- آغاز گفتنم بودست

                         به تو تمام کنم عاشقانه گفتن را

جعفر درویشان "غروب"-کرج-7/8/93