از نگاه دیگران

لیلاج خزان

من دشت ترک خورده و سوزان نیازم

ای ابر به گلبوسه ی باران بنوازم

 ای کوره ی خورشید به خشم آمده، تا چند

زیر نفس سینه گدازت، بگدازم؟

لیلاج خزان، برگ شقایق ز کفم برد

ای عشق! دلی مانده مگر باز ببازم؟ 

در حسرت یک جرعه ی لبخند خمارم

ای ساقی طنّاز! به ناز تو بنازم

برخیز، بگردان قدحی، گر بنشینی

از روی نیازم، به سبو دست نیازم

ای لاله ی لبهای تو آتشزن پرهیز

ای باغ شکوفای تو گلخانه ی رازم

بگذار که در سایه ی مهرت بنشینم

تا حجله ای از ترمه ی احساس بسازم

شبدیزم و زیبنده ی زنجیر محبت

سر سلسله ی سلسله ی سلسله بازم

                              حسن اسدی "شبدیز"