تو
تو تمام منی، به جان خودت
شعر می ریزد از دهان خودت
روشنم کن کنار آیینه
با نفسهای مهربان خودت
دل من، این پرنده ی گم را
می بری سمت آسمان خودت
نفسم را ببر، ببر، آرام
تا بلندای گیسوان خودت
در شب بی قراری بسیار
ریختی بر دلم نشان خودت
شعبان کرم دخت – بابلسر