از نگاه دیگران

مهربان من

آرام روی سفره ی بی آب و نان من

بنشین کنار چای و غزل، مهربان من

ای آفتاب، پنجره ی روبروی تو

زیبایی تو ریخته از آسمان من

نزدیکتر بیا، نفسم بی قرار توست

تا پر شود ز بوی تن تو روان من

 از حرفهای سوخته، بگذار، بگذریم

چون شعر عاشقانه بمان بر زبان من

بنشین و از بهار فراوان من بگو

ای چشمهات باغ پر از ارغوان من

داری مرور می کنی انگار عشق را

مثل مرور کردن اشک روان من

                          شعبان کرم دخت – بابلسر – شهریور96