دلنوشته
هو
راز
چه حسرت بار
و افسوس
ساعات خوش
در تاریکی مطلق
سپس نوری
از چراغ ماشین های رهگذر
که از پنجره می تابید
آن
نجوای رازها را
در لحظه ا ی
زیر نور گذرا
از
حس لامسه
به
حس بینایی
تبدیل می کرد
و آنچه
با تمام وجود حس می کردم
در لحظه ای
می دیدم
اما ما
با یکدیگر
همراز بودیم
پیمانی نانوشته
عهد و میثاقی در قلب
چرا
سومین نفر بداند؟!
وقتی
نگاتیوهای قدیمی
که جایش در تاریکخانه بود
جلوی روشنایی روز گرفتی
چه شد؟
تمام عکسها سوخت
همه خاطره ها دود شد
و همه اعتماد خاکستر!
رازهایم را
با خود
به گور می برم
تا
در کوچه و بازار
نزنند جارچیان
آن را
جار!
رازهایم را
در دل پردردم
پنهان می کنم
تا مبادا
بیکارگان ولگرد
سرک کشند
در
صندوقچه اسرارم!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد